Collega Philip De Herdt levert unieke prestatie tijdens trail in de Alpen

Mijn kwalificatie

Elk jaar “vechten” tienduizenden lopers om de 1.200 startplaatsen die via loting verdeeld worden. Om mee te mogen doen aan die loting moet ik over voldoende kwalificatiepunten beschikken. Met mijn deelname aan de Trail des Fantômes, de Ecotrail Brussel en Olne-Spa-Olne is dat geen probleem. De voorbije jaren viel ik steeds uit de boot bij de loting. Zou ik dit jaar meer geluk hebben? Op 28 februari 2021 krijg ik het verlossende bericht in mijn mailbox: ik ben uitgeloot en mag meedoen aan de OCC!

Mijn voorbereiding

Door een knieblessure ben ik verplicht om mijn voorbereiding te beginnen met een simpel Start to Run-programma. Pas de twee laatste maanden voor de wedstrijd spits ik me toe op het trainen van hoogtemeters. Elk tweede weekend trek ik naar de Ardennen voor lange wandelingen en duurlopen. Het echte klimwerk met wandelstokken oefen ik in Quarreux bij Luik. Daar ligt een 800 meter lange helling met 200 hoogtemeters en dus een gemiddeld stijgingspercentage van 25%. Deze helling loop ik gedurende 4 uur zo veel mogelijk op en af.

Tijdens deze trainingen stel ik ook mijn materiaal en uitrusting op punt. De juiste schoenen, kledij en vooral voeding zijn cruciaal om de tocht onbegeleid aan te kunnen.

Mijn doelstelling

Aangezien ik nog nooit in een bergomgeving gelopen heb, leg ik mezelf geen specifieke doelen op. Het gaat mij vooral om de ervaring en het verleggen van mijn grenzen. Ik vraag me al een tijd af tot wat ik mentaal en fysiek in staat ben. De OCC zal me daar misschien een antwoord op geven. Finishen binnen de tijdslimiet van 14 uur en 30 minuten is dan wel een must.

Ik reken in elk geval op jullie schietgebedjes en mooi weer!

25/08/2021: aankomst in Chamonix

Het eerst wat me opvalt: wat is het hier warm en druk! Het UTMB-event duurt één week en telt zeven races. Ongeveer 10.000 lopers hebben zich gedurende enkele jaren klaargestoomd om hier te komen knallen, ik ben één van hen.

Bijna onmiddellijk na aankomst in Chamonix moet ik mijn loopnummer gaan ophalen in het Centre Sportif. Voor ik mijn nummer krijg, wordt mijn looprugzak gecontroleerd op enkele verplichte items zoals een veiligheidsdeken, voldoende water en eten, een waterdichte jas, hoofdlamp, enzovoort. Het weer kan in de bergen snel omslaan, vandaar deze voorzorgsmaatregelen.

Nadat ik mijn petekindje de Kids Race zie uitlopen, gaan we terug naar het appartement. Eten en rusten is het enige wat mij nog te doen staat vandaag.

26/08/2021: D-day!

Mijn wekker gaat af om 4 uur. Binnen een halfuurtje moet ik aan de bushalte staan, snoozen zit er dus niet in. De bus vervoert ons naar Orsières in Zwitserland, een rit van anderhalf uur door de bergen. Voor velen de mogelijkheid om nog even te slapen, maar zelf ben ik op van de zenuwen en ik tel de minuten af.

Eenmaal aangekomen aan de startplaats in Zwitserland kom ik terug tot rust. De frisse berglucht zit daar ongetwijfeld voor iets tussen. Ik heb nog anderhalf uur om me klaar te maken en gebruik deze tijd om stevig te ontbijten en mijn materiaal voor de zoveelste keer te checken.

De briefing voor de wedstrijd is heel ontroerend. De directrice van de organisatie komt ons veel plezier wensen op onze tocht, maar benadrukt ook dat we steeds voorzichtig moeten zijn. Een dag eerder blijkt een loper in een andere race immers een dodelijke val gemaakt te hebben. Gezien mijn beperkte ervaring in de bergen is dit voor mij een wake-up call. Ik zal mijn hoofd erbij moeten houden!

De start om 9 uur heeft iets magisch. Hier heb ik twee jaar naartoe gewerkt! De race bestaat uit vier lange beklimmingen, waarvan ik de eerste vlotjes verteer. Ik blijf mooi in het pak en bereik na 9 kilometer (en 750D+ of hoogtemeters) het eerste checkpunt aan Champex-Lac, een prachtig meer op 1.500 meter hoogte.

Geen vuiltje aan de lucht wanneer ik aan de tweede beklimming begin. Die is langer en steiler en ligt volledig in de zon. Ik kom mezelf al snel tegen en moet mijn tempo laten zakken. De lange klim en vooral de warmte hebben een ongeziene impact op mijn lichaam. Na vier lange uren bereik ik eindelijk checkpoint 2 in Trient. Ik heb nu 25 kilometer afgelegd (met 1.750 D+) en voel mij ronduit slecht. Misselijkheid, hoofdpijn, geen eetlust en algemeen een leeg gevoel. Ik heb tijd nodig om te bekomen. Zoveel tijd zelfs dat op een bepaald moment de speaker aankondigt dat dit checkpoint binnen tien minuten zal sluiten. Wie dan niet buiten is, wordt gediskwalificeerd. Iemand van de organisatie komt lachend vragen of ik niet beter zou stoppen. Dit is voor mij het sein om recht te staan en die man eens te laten zien dat ik niet naar hier ben gekomen om zomaar op te geven! In de hoop dat mijn maag zich herstelt, neem ik nog wat eten mee en ik verlaat de tent.

Halfweg de derde klim krijg ik de volgende wake-up call: twee mannen van de organisatie (die bij de laatste deelnemers blijven) zitten me op de hielen. Fysiek heb ik het lastig, maar mentaal voel ik me nog superfris. Ik kan en ik zal de finish halen, no matter what! De gedachte dat ik hier mijn eerste DNF ga krijgen geeft me een ongelooflijke boost. Ik kan terug eten en kom in een soort van survival mode. Tussen het tweede en het derde checkpoint schuif ik 44 plaatsen op. Ik heb ondertussen 35 kilometer (en 2.500D+) op de teller staan en heb het plezier van hier te zijn teruggevonden.

Vooraleer ik aan de vierde en laatste klim begin, krijg ik een tussenstuk van 8 kilometer “vals plat” voorgeschoteld. Ik ben 9,5 uur onderweg, eindelijk eens een langer stuk waar ik kan doorlopen. Weer 14 lopers opgeraapt en het gevoel dat ik de finish op tijd ga halen is nu echt terug.

De vierde klim naar La Flégère is misschien nog wel de pittigste van allemaal: 5 kilometer klimmen met 600D+. Ondertussen ben ik al 11 uur in beweging. Het is donker geworden en alles doet pijn. Deze skipiste is de laatste hindernis, daar trek ik me aan op.

Bovengekomen moet ik enkel nog 7 kilometer dalen. De woorden van deze ochtend schieten terug door mijn hoofd: voorzichtig zijn! Stilletjes aan zie ik lichten door de bomen. Daar zou Chamonix moeten liggen. Voor ik het goed besef sta ik aan de dorpsrand. Na ongeveer 14 uur zie ik terug een bekend gezicht! Een vriendin wacht me op om me de laatste 500 meter richting de finish te vergezellen.

Het is intussen 23u30 geworden, maar de stad bruist nog van de supporters. Die stuwen me voort door de kleine straatjes tot ik aan de laatste bocht voor de finish kom. Daar krijg ik een ongelooflijk applaus van een honderdtal supporters, net alsof ik de race gewonnen heb :-) Een kippenvelmoment!

Mijn officiële eindtijd voor de 56 kilometer en 3.500D+ is 14:04:05. Ik beleefde een ongelooflijke dag waaruit ik veel lessen geleerd heb die ik kan meenemen naar volgende avonturen. Omdat ook mijn beste vriend een topprestatie heeft geleverd door de volledige UTMB (171 kilometer en 10.000D+) uit te lopen, kunnen we spreken van een geslaagd weekend!

En nu?

Mijn volgende doelstelling is het grotere broertje van de OCC: de CCC van 100 kilometer en 6.100D+. Ik heb al de nodige kwalificatiepunten gesprokkeld, het is nu enkel nog duimen voor een gunstige loting in januari 2022.

Een leuk en ambitieus nieuw doel, maar nu neem ik eerst enkele weken rust ;-)

Update: op 26 januari kreeg Philip het fantastische nieuws dat hij uitgeloot is voor deelname aan de CCC in 2022!

Bedankt aan alle collega’s, vrienden en familie voor hun steun en berichtjes, het was nodig!

#sportersbelevenmeer
#youcandreamityoucandoit