De wet op de ziekteverzekeringsovereenkomsten

De wet op de ziekteverzekeringsovereenkomsten, beter bekend als de Wet Verwilghen, trad in voege op 1 juli 2007. De wet beoogt een betere bescherming van elke werknemer-verzekerde. Het was immers zo dat een werknemer van de ene op de andere dag zonder hospitalisatieverzekering kon komen te staan. Want bij de stopzetting van het arbeidscontract tussen werkgever en werknemer, stopt de werkgever met de premiebetaling. Gevolg is dat de collectieve hospitalisatieverzekering wordt beëindigd. Door de Wet Verwilghen krijgt elke werknemer-verzekerde het recht om de collectieve hospitalisatieverzekering individueel verder te zetten.

Wat houdt de bescherming in?

Elke werknemer kan, op het moment dat hij het bedrijf verlaat, de hospitalisatieverzekering van zijn werkgever op individuele basis verderzetten. En dat zonder medische acceptatie en zonder wachttijden. Dit is een individueel recht verkregen door de Wet Verwilghen. De verzekeraar moet hem gelijksoortige waarborgen aanbieden. Of met andere woorden: waarborgen die te vergelijken zijn met de dekking die de werknemer bij de werkgever heeft genoten.

Zijn er voorwaarden verbonden aan dat recht van individuele verderzettng?

Er is één belangrijke voorwaarde om dit recht te kunnen uitoefenen: de werknemer moet minstens, tijdens de twee jaar die het tijdstip van verlies van de collectieve dekking van zijn werkgever vooraf gaat, ononderbroken verzekerd geweest zijn door één of meerdere opeenvolgende collectieve of individuele hospitalisatieverzekeringen.

Zijn er strikte termijnen om dit recht van individuele verderzetting in te vullen?

De wet bepaalt strikte termijnen. De werkgever brengt in eerste instantie de werknemer op de hoogte dat zijn bescherming wegvalt en dat hij individueel kan verderzetten. Dat moet hij doen binnen de 30 dagen volgend op het verlies van de collectieve waarborg hospitalisatie. Daarna heeft de werknemer 30 dagen de tijd (verlengbaar met nog eens 30 dagen) om de nieuwe aanvraag in te dienen bij de verzekeraar en zijn recht op te eisen. De werknemer kan zijn hospitalisatieverzekering op die manier ononderbroken verderzetten. Na 105 dagen vervalt onherroepelijk het recht op de individuele verderzetting.

Welke premie moet ik betalen op het moment dat ik van dit recht gebruik maak?

De hospitalisatieverzekering, u aangeboden door de werkgever, wordt gekenmerkt door gunstigere tarieven ten aanzien van gelijksoortige individuele hospitalisatiepolissen. U kunt dus wel even schrikken van het tarief als u de hospitalisatiepolis individueel wenst verder te zetten.

Hoe kan ik mijn hospitalisatieverzekering betaalbaar houden als ik ze individueel wil verderzetten?

Als werknemer kunt u een wachtpolis onderschrijven. Een wachtpolis is een soort voorfinanciering. Deze polis staat los van de collectieve dekking hospitalisatie die de werkgever zijn werknemer aanbiedt. Het is dus een individueel contract op naam van de werknemer. Dergelijke overeenkomst zorgt ervoor dat de werknemer een bepaald tarief vastklikt.

Hoe werkt zo’n wachtpolis?

Eerst en vooral is de wachtpolis niet verplicht. De werknemer beslist zelf of hij dergelijk contract wenst af te sluiten. Door de betaling van de premies (= voorfinanciering) creëert de werknemer het recht om de individuele verderzetting te doen aan een tarief dat overeenstemt met de leeftijd waarop hij begonnen is met de bijkomende premiebetaling van de wachtpolis. In de praktijk komt het erop neer dat het tarief van uw polis hospitalisatie berekend wordt op basis van de leeftijd waarop de werknemer startte met de betaling van de premie van de wachtpolis. Op die manier zal de werknemer een gunstig tarief genieten op het moment dat hij individueel wenst verder te zetten.

En wat met voorafbestaandheid?

Na het verstrijken van de termijn van 24 maanden mag de verzekeraar de zogenaamde voorafbestaandheid van een aandoening niet meer inroepen om de dekking te weigeren. Een voorafbestaandheid kan men het best omschrijven als een aandoening waarvan de symptomen reeds aanwezig waren bij het afsluiten van de verzekeringsovereenkomst. In de praktijk komt het op het volgende neer: welke aandoeningen u ook hebt gehad of hoeveel keer u ook werd opgenomen in een ziekenhuis, de verzekeraar is verplicht om in te gaan op de aanvraag van de individuele verderzetting.

Welke soort wachtpolissen bestaan er op de verzekeringsmarkt?

We kennen drie verschillende wachtpolissen, de één al meer afgestemd op de wet dan de andere.

1. Een wachtpolis ‘pur sang’ die voldoet aan de behoefte om bij elk verlies van de collectieve hospitalisatieverzekering de garantie te hebben om te kunnen aansluiten bij een individueel hospitalisatieplan waarbij de premie berekend wordt op basis van een verlaagde instapleeftijd. Die instapleeftijd wordt, al naargelang de situatie, berekend op basis van de verplichte maandelijkse premiebetalingen of op basis van de onderschrijvingsleeftijd bij de wachtpolis.
2. Een wachtpolis die voldoet aan de vorige basisbehoefte, maar waarbij de verzekerde op dat moment ook kan genieten van een hospitalisatiewaarborg bovenop het huidige collectieve plan.
3. Een voorfinancieringsproduct in de vorm van een Tak21-spaarverzekering die een minimumrendement garandeert en waarvan de opgebouwde reserve gebruikt kan worden om, na verlies van het collectieve hospitalisatieplan, de premies te betalen voor een individueel hospitalisatieplan. Bij overlijden wordt de opgebouwde reserve uitgekeerd aan de aangeduide begunstigde.

Heeft u vragen over de Wet Verwilghen of wenst u informatie en tarieven over de wachtpolis? Contacteer ons dan gerust via leven@vandessel.be.